дата:
ՏՏ
- Получить ссылку
- Электронная почта
- Другие приложения
25. Прочитайте текст. Перескажите его по-русски, употребляя прилага-
тельные.
Ամեն օր՝ վաղ առավոտյան, Ադրիատիկ ծովի կապույտ ջրերը ճեղքելով, Ս. Ղազար
կղզին էր շտապում մի փոքրիկ մակույկ: Խաղաղ լիներ ծովը, թե ալեկոծ ու փոթորկուն՝
միևնույն էր. մուգ խարտյաշ մազերով և խոհուն, արտահայտիչ աչքերով երիտասարդը
մակույկ էր նստում ու համարձակ թիավարում: Անծանոթը վաղուց էր գրավել
իտալացիների ուշադրությունը:
– Ո՞վ է այդ խիզախ երիտասարդը, որ ահ չունի նույնիսկ փոթորկած ծովից,– մի
անգամ հարցրեց ծեր ձկնորս Անտոնիոն իր բարեկամներից մեկին:
– Մի՞թե դու չես լսել նրա անունը,– զարմացավ ձկնորսի բարեկամը,– ամբողջ քաղաքը նրա մասին է խոսում: Անգլիացի գրող Ջորջ Բայրոնն է: Նա հեռացել է իր հայ րե նիքից
և այժմ ապրում է մեզ մոտ՝ Վենետիկում: Վերջերս անգլիական դատարանի վճռով
նրանից խլեցին կնոջն ու աղջկան՝ փոքրիկ Ալեգրային: Այժմ նա բոլորովին մենակ է:
Վերջին խոսքերն ավելի հետաքրքրեցին ձկնորսին: Եվ, իրոք, ի՞նչ էր պատահել, որ
գրողը թողել էր իր հայրենիքը, զրկվել հարազատներից, կամ ինչո՞ւ ամեն օր նա գնում էր
հայոց կղզին...
Каждый день, рано утром, прорвавшись через голубые воды Адриатического моря, маленькая лодка мчалась на остров С. Хазар. Будь то море спокойным или бурным, все равно с темными светлыми волосами и задумчивыми выразительными глазами молодой человек садилься в камбуз и смело катался. Незнакомец давно привлекал внимание итальянцев.
«Кто этот храбрый юноша, который не боится даже бурного моря?» - спросил один из своих друзей старый рыбак Антонио.
«Разве вы не слышали, как его зовут?» Удивился друг рыбака. «Весь город говорит о нем.
Английский писатель - Джордж Байрон. Он покинул свою родину и теперь живет в Венеции, с нами. Недавно английский суд постановил отнять его жену и дочь, Маленькую Аллегру. Сейчас он совсем одинок. Последние слова вовсе заинтересовали рыбака. И действительно, что случилось, что писатель оставил свою родину, потерял родных, и почему он каждый день собирался на родной остров.
тельные.
Ամեն օր՝ վաղ առավոտյան, Ադրիատիկ ծովի կապույտ ջրերը ճեղքելով, Ս. Ղազար
կղզին էր շտապում մի փոքրիկ մակույկ: Խաղաղ լիներ ծովը, թե ալեկոծ ու փոթորկուն՝
միևնույն էր. մուգ խարտյաշ մազերով և խոհուն, արտահայտիչ աչքերով երիտասարդը
մակույկ էր նստում ու համարձակ թիավարում: Անծանոթը վաղուց էր գրավել
իտալացիների ուշադրությունը:
– Ո՞վ է այդ խիզախ երիտասարդը, որ ահ չունի նույնիսկ փոթորկած ծովից,– մի
անգամ հարցրեց ծեր ձկնորս Անտոնիոն իր բարեկամներից մեկին:
– Մի՞թե դու չես լսել նրա անունը,– զարմացավ ձկնորսի բարեկամը,– ամբողջ քաղաքը նրա մասին է խոսում: Անգլիացի գրող Ջորջ Բայրոնն է: Նա հեռացել է իր հայ րե նիքից
և այժմ ապրում է մեզ մոտ՝ Վենետիկում: Վերջերս անգլիական դատարանի վճռով
նրանից խլեցին կնոջն ու աղջկան՝ փոքրիկ Ալեգրային: Այժմ նա բոլորովին մենակ է:
Վերջին խոսքերն ավելի հետաքրքրեցին ձկնորսին: Եվ, իրոք, ի՞նչ էր պատահել, որ
գրողը թողել էր իր հայրենիքը, զրկվել հարազատներից, կամ ինչո՞ւ ամեն օր նա գնում էր
հայոց կղզին...
Каждый день, рано утром, прорвавшись через голубые воды Адриатического моря, маленькая лодка мчалась на остров С. Хазар. Будь то море спокойным или бурным, все равно с темными светлыми волосами и задумчивыми выразительными глазами молодой человек садилься в камбуз и смело катался. Незнакомец давно привлекал внимание итальянцев.
«Кто этот храбрый юноша, который не боится даже бурного моря?» - спросил один из своих друзей старый рыбак Антонио.
«Разве вы не слышали, как его зовут?» Удивился друг рыбака. «Весь город говорит о нем.
Английский писатель - Джордж Байрон. Он покинул свою родину и теперь живет в Венеции, с нами. Недавно английский суд постановил отнять его жену и дочь, Маленькую Аллегру. Сейчас он совсем одинок. Последние слова вовсе заинтересовали рыбака. И действительно, что случилось, что писатель оставил свою родину, потерял родных, и почему он каждый день собирался на родной остров.
Комментарии
Отправить комментарий