Ալբեր Կամյու՝ «Սիզիփոսի առասպելը» | Վերլուծություն

Գիրքը ամփոփում է Սիզիփոսի մասին առասպելը: Հայտնի է, որ չկա ավելի ծանր պատիժ, քան անիմաստ աշխատանքը: Սակայն առասպելի հերոսը՝ Սիզիփոսը, որին վիճակված է այդ պատիժը, արհամարհում է իր ճակատագիրը: Նա բարձրացնում է ծանր քարը նորից ու նորից՝ ըմբստանալով իր խաչի դեմ: Ժամանակակից մարդու կյանքը նման է Սիզիփոսի ճակատագրին: Նրա կյանքը լի է անիմաստությամբ և աբսուրդով: Սակայն աբսուրդի զգացումը թույլ կտա նրան գիտակցել իր ճակատագիրը և կօգնի դառնալ ազատ:  Քամյուն ասում էր, թե ժայռկտիկ խաղալը ավելացնում էր Սիզիփոսի մկանները, այդ պատճառով էլ Սիզիփոսը ոչ միայն երջանիկ էր, այլև ուժեղ էր և ուրախ էր իր ուժով։ Նա չափազանց ուրախ էր, որովհետև ամեն անգամ վեր բարձրանալիս նրա երեսը քսվում էր ցեխոտ քարին և նա հասկանում էր, որ այդ տառապանքներից փրկություն չունի և, որ նա ստիպված է համակերպվել այդ դառը ճակատագրին։