Մայիսյան հաղթանակներ

Մեծ պապս՝ Ավանես Հայրիի Սարգսյանը մասնակցել է հայրենական մեծ պատերազմին։ Ինչպես պատմել է մեծ տատս 1941 թվականին մեկնել է ռազմաճակատ, 1942 թվականին ջոկատը ընկել է ֆաշիստական օկուպանտների շրջափակման մեջ։ Թեժ մարտի ընթացքում հրազենային ծանր վիրավորում է ստանում և տեղափոխվում զինվորական հոսպիտալ, որից մեկ շաբաթ անց մահանում է։ Շատ զոհվածների հետ հողին է հանձնվում Մեխացխակայա քաղաքի եղբայրական գերեզմանում։ Այդ ամենի մասին է վկայում այն հուշաքարը որի վրա գրված են 86 զոհվածների անունները։

Մայիսի 9 այս ամսաթիվը հատուկ տեղ է գրավում պետական տոների օրացույցում: Այն իր մեջ ներառնում է պատմական երեք` հաճելիորեն համընկած նշանավոր իրադարձություններ` Մեծ Հաղթանակի տոնը, ԼՂՀ պաշտպանության բանակի և Շուշիի ազատագրման օրը: Մայիսը մեր ժողովրդի համար դարձել է հաղթանակների ամիս:Բայց Մայիսի 9-ի միաժամանակ Մեծ Հայրենականի և Ղարաբաղյան պատերազմի ռազմադաշտերում իրենց կյանքը տված մեր հայրենակիցների համաժողովրդական հիշատակի օրն է: Երախտագիտությամբ հիշենք բոլոր նրանց, ովքեր իրենց կյանքն են զոհաբերել հանուն Հայրենիքի ազատության:

- 451 թվականի մայիսի 26-ին հայերը հավատի եւ գոյության ճակատամարտ են մղել Ավարայրում,

- 1918 թվականի մայիսի 22-29-ին հաղթել են Սարդարապատում, Ապարանում, Վանաձորում, դրանց արդյունքում վերականգնվել հայոց պետականությունը,

- 1945 թվականի մայիսի 9-ին խորհրդային զորքերի կազմում հայ զինվորականները մասնակից են դարձել ֆաշիստական Գերմանիայի կապիտուլիացիային,

- 1992 թվականի մայիսի 8-ին հայկական զինված ուժերը ազատագրել են Արցախի միջնաբերդ Շուշին եւ բեկում մտցրել Արցախյան պատերազմումՙ դնելով հայկական պատմական տարածքների ազատագրման գործի սկիզբը:


Շուշիի ազատագրման գործում իր ողջ ուժով դրսևորվեց հայ ժողովրդի հաղթական և մարտնչող ոգին։ Քաղաքի ազատագրման գործողությունների ծրագրի կազմման և իրագործման պատասխանատվությունը ստանձնեց ԼՂՀ ինքնապաշտպանական ուժերի հրամանատար, գնդապետ Արկադի Տեր-Թադևոսյանը՝ Կոմանդոսը։ Նրա կողքին էին սպարապետ Վազգեն Սարգսյանը, գեներալ Գուրգեն Դալիբալթյանը, շտաբի պետ Ֆելիքս Գզօղլյանը։


Հայ ժողովրդի համար Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը Մեծ եղեռնից ընդամենը երկու տասնամյակ անց կրկին գոյի, արդարության, չարի ու բարու միջև մղվող պայքար էր: Կրելով հսկայական կորուստներ՝ մենք տվեցինք նաև քաջ հերոսներ, անհամար խիզախ զինվորներ ու սպաներ, ովքեր պատերազմի բոլոր ճակատներում պայքարում էին ոչ միայն հանուն սեփական հայրենիքի, այլև հանուն մարդկային քաղաքակրթության պահպանման: